INTERNATIONAL JOURNAL OF ADVANCE RESEARCH
IN MULTIDISCIPLINARY

ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਅਤੇ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਾ ਪੰਜਾਬੀ ਸਮਾਜ ਦੀ ਇਹਨਾਂ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਅਤੇ ਕਿਰਤ 'ਤੇ ਆਰਥਿਕ ਨਿਰਭਰਤਾ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਫੈਲ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਇਸ ਆਰਥਿਕ ਨਿਰਭਰਤਾ ਦੇ ਦੋ ਸੰਭਾਵੀ ਕਾਰਨ ਹਨ: ਪਹਿਲਾ, ਪੰਜਾਬੀ ਸਮਾਜ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ/ਨੌਕਰੀਆਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਹਨ। ਦੂਸਰਾ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਜਾਗਰੂਕਤਾ/ਚੇਤਨਾ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨਾ ਅਜੇ ਤੱਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਨਤ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਿੱਧਾ ਏਕੀਕਰਨ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਵਧੀ ਹੋਈ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਉਤਪਾਦਕਤਾ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ਮਾਲਕਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ। ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਮਾਲਕਾਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਕਾਇਮ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਬਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਖਾਸ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਮੁੱਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਅਤੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਮੌਕੇ ਖੋਹ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਸਮਾਜ, ਅਰਥ ਸ਼ਾਸਤਰ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਵਿਰੋਧ ਅਤੇ ਰੋਸ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।